وصیت نامه شهید جواد حسینی فرزند سید مصطفی

بسم الله الرحمن الرحیم

یَا اَیَّتُهَا النَفسِ المُطمَئِّنِه اِرجِعیِ اِلیَ رَبِّکَ رَاضِیَهً مَرضِیَه     فَادخُلیِ فِی عِبَادِی وَاَدخُلیِ فِی جَنَّتیِ

ای صاحب نفس مطمئن و آرام به سوی پروردگار خود برگرد در حالیکه خشنودی و خدا هم از تو خشنود است پس داخل شو در بندگان من و داخل شو در بهشت من.

با سلام و درود بر منجی عالم بشریت مهدی موعود (عج) و نایب برحقش امام خمینی و امید امت امام آیت الله منتظری و نماینده امام و امام جمعه شهر شهیدان آیت الله طاهری و دیگر یاران حسین زمان و با سلام حضور معلولین و مجروحین و جانبازان و خانواده های شهدا اسرا و مفقودین جنگ تحمیلی وصیت نامه ی خود را شروع می کنم.

پدر و مادر عزیزم این را بدانید، که میدانید تمام کسانی که در سنگرهای اسلام دفاع می کنند چشمانشان از شدت اشکی که به عشق و خوف خدا ریخته می شود صدمه دیده . شکمهایشان از روزه های فراوان لاغر شده و لبهایشان از دعا خشک شده و رخسارشان از بیداری های شبانه زرد گشته به چهره های آنان غبار پر طراوت نشسته بود و خود را جهت ظهور آقا امام زمان آماده می ساختند . آری مادرم به همین دلیل از تو می خواهم که در مرگ من گریه نکنی زیرا من هدف مشخصی داشتم و این هدف رسیدن به خدای خود بود. آری من با این هدف به جبهه های حق آمده ام از کلیه برادرانی که توان رزمی دارند و می توانند در جبهه ها که جایی باصفاتر و روحانی تر ازسنگر های خط مقدم نیست خود را برسانید به سنگرهای امام زمان که این افتخار نصیب هر کسی نمی شود . سعی کنید این افتخار را نصیب خود کنید و اینک ای نسل های آینده ای نغمه گران استقلال این پیامرسانان خون هزاران شهید را پاس بدارید این خونها را قدر بدانید . این زحمت ها را پاس داشتن خون شهیدان نگه داشتن حدود الهی است . پیروی خالصانه از امام عزیز است و دیگر اینکه پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به انقلابتان آسیبی نرسد.

خداحافظ حلالم نکنید .

لاله این چمن آلوده به رنگ است هنوز

سپر از دست نینداز که جنگ است هنوز

دوشنبه 20/12/63 ساعت 35/6دقیقه